juni, juli & augustus

Een hele grote domper, hoe nu verder?

Wie geregeld dit blog leest heeft opgemerkt dat er de laatste tijd geen nieuws is geplaatst. We waren ontzettend druk met de dokbeurt en de nasleep daarvan. ‘Hoe nu verder?’ is de grote vraag waar we nog geen antwoord op hebben.

Maanden hebben we toegewerkt naar de grote dokbeurt. We zijn bevriend met de motorsleepboot Hoppetossa, zij hebben ons naar scheepswerf Van Laar in IJmuiden gebracht. Aldaar hebben we enkele weken moeten wachten op een moment waarop de helling beschikbaar was. Dit was het uitgelezen moment om, zonder de omgeving te hinderen, dagen lang te bikken. We hebben aan dek veel kunnen doen. De werf ligt buiten de sluizen dus hadden we rekening te houden met de getijden. Soms was het op- en afstappen even een dingetje.

Op 12 juni ging het schip op de helling. Het was lang geleden dat ze droog lag. We zijn meteen begonnen met de afsluiters loshalen. We kwamen geen verrassingen tegen en met een dag was het het meeste werk aan de afsluiters al gedaan. Tot zo ver het goede nieuws.

Voor de verzekering moet het schip gekeurd worden. Onderdeel hiervan is een huiddikte meting. Helaas bleken er heel lokaal stukken in de huid te dun te zijn, zo dun er gaten in konden werden geslagen met een hamer. Zo’n keuring is dus niet voor niets. In totaal zijn er zo’n 6m2 nieuwe platen op gelast. Maar helaas stopte daar de ellende niet.

Aan de binnenzijde, onder de ketel en onder de vloer bleken ook serieuze gebreken te zitten. Een tiental spanten van de romp is aangetast door jarenlang onder water te hebben gestaan. Ondanks dat we de bodem zo droog mogelijk houden is het bijna onvermijdelijk dat er ergens water in het ‘vlak’ blijft staan. Door de slechte bereikbaarheid is dit niet eerder opgevallen, het is ook niet iets van de afgelopen jaren.

Feit is wel dat het schip niet door de veiligheidskeuring is gekomen. Dit betekent dat we niet mogen varen tot er een herkeuring heeft plaatsgevonden. Het herstel is een dure en tijdrovende klus. We hebben helaas Sail Amsterdam moeten afzeggen. Naast dat dit een geweldig evenement is om aan deel te nemen, waren de inkomsten meer dan welkom geweest.

Tot overmaat van ramp bleek tijdens het te water laten, dat er ook nog een lek zit net onder de waterlijn. We moesten in het vooronder in alle spoed een deel van de betimmering verwijderen. We moesten weer terug de helling op om nóg een dubbeling te laten plaatsen.

De dokbeurt is in totaal 5x duurder geworden dan voorzien. Iets wat we niet hadden verwacht en wat nu financieel een molensteen is geworden. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het herstel. De toekomst is erg onzeker geworden. We hebben een herstelplan ingediend en zijn in afwachting van de keuringsinstantie om dat te beoordelen. We zetten in op verstevigen i.p.v. vervangen van de spanten. Het laatste is financieel praktisch onhaalbaar en dan zullen we haar niet kunnen behouden.

We doen er alles aan om het niet zo ver te laten komen. We proberen fondsen te werven maar moeten tegelijkertijd ook realistisch blijven. In de huidige tijd was het al heel moeilijk om ons hoofd boven water te houden. Gestegen kosten, steeds meer verplichte periodieke keuringen, discussie over uitstoot en recent de beperking van het aantal passagiers door gemeenten Amsterdam en Zaanstad maakt dat we in een heel lastig parkett zitten.